ဆင္းရဲတဲ့ခါးသီးမႈကုိသိမယ္၊
မင္းခ်မ္းသာခဲ့ဖူးမွ
မေအးခ်မ္းတဲ့ရသကုိသိမယ္။
မင္းအယုယခံစားဖူးမွ
အခ်စ္ၾကင္နာတရားကုိသိမယ္။
မင္းခ်စ္ၾကင္သူဆုံးပါးခဲ့ဖူးမွ
အထီးက်န္ဘ၀ကုိသိမယ္။
မင္းအတၱဆန္ခဲ့ဖူးမွ
ပရဟိတသမားကုိသိမယ္။
မင္းေလာဘေဇာတက္ခဲ့ဖူးမွ
သိႏၱိသုခေရာင့္ရဲစိတ္ကုိသိမယ္။
မင္းေၾကာက္ရြံ႕ေနာက္တြန္႔ခဲ့ဖူးမွ
ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔႔စိတ္ကုိသိမယ္။
မင္းအုိမင္းမစြမ္းခ်ိန္ေရာက္မွ
ႏုႏုငယ္ငယ္ဘ၀ကုိ လြမ္းဖုိ႔သိမယ္။
မင္းဘ၀အစဆုံး ေစ့ေစ့ေတြးခဲ့ဖူးမွ
ဘယ္သူမွ ဘာမွမဟုတ္တာကုိသိမယ္။
မင္းအားလုံးသိတယ္ အထင္ႀကီးၿပီးမွ
ဘာမွမသိေသးဘူးဆုိတာ သိမယ္။
ငါေတာ့ ဘာမွမဟုတ္၊ ဘာမွမသိေသးဘူးဆုိတာကုိ
ဒီေန႔သိလုိက္ရတယ္။
စုိးလႈိင္တင့္
ခ်စ္ေသာ စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးအား အစဥ္သျဖင့္ ေလးစားလွ်က္